بیماری پارکینسون نوزاد - An Overview
بیماری پارکینسون نوزاد - An Overview
Blog Article
پیشرفت از مرحله ۱ به مرحله ۲ می تواند ماه ها یا حتی سال ها طول بکشد. و هیچ راهی برای پیش بینی پیشرفت فردی وجود ندارد.
رسالت ما در اين جا، ارتقاى دانش عمومى در مورد بيمارى هاى مغز و اعصاب است كه به مديريت بهتر اين بيمارى ها و پيشگيرى از بروز آنها به شما كمك خواهد كرد.
در ادامه سعی داریم به راه های پیشگیری از بروز بیماری پارکینسون بپردازیم.
از دیگر مزایای مصرف اسید چرب امگا ۳ می توان به موارد زیر اشاره کرد :
احتمالاً به دلیل ترکیبی از حساسیت های فردی و عوامل محیطی است. بیشتر موارد بیماری پارکینسون بدون ارتباط ژنتیکی رخ می دهد. (مطالعه بیشتر: نقش ژنتیک در پارکینسون)
با این حال، اکنون احتمال بیشتری وجود دارد که از دست دادن تعادل و کاهش رفلکس ها را تجربه کنید. حرکات شما در کل کندتر می شود. به همین دلیل است که زمین خوردن در مرحله ۳ رایج تر می شود.
خلاصه این که، افراد مبتلا به بیماری پارکینسون باید استرس را از خود دور کنند. استرس و هیجان، خود یکی از دلایل بروز التهاب و آسیب پارکینسون بیماری هیتلر های طولانی مدت در سراسر بدن می باشد.
کاردرمانی در منزل با این هدف صورت میگیرد که بیمار قادر باشد تمامی کارهای شخصی روزمره ی خود را به تنهایی انجام دهد.
متاسفانه هیچ نوع درمانی جهت بهبودی یا کند کردن روند سیر این بیماری وجود ندارد اما عوامل ژنتیکی و زیست محیطی نقش موثری در ابتلا به این بیماری ایفا می کنند.
علائم معمولا در یک سمت بدن ظاهر میشوند و درنهایت، بهسمت دیگر نیز سرایت میکنند. علائم پارکینسون بسیار شبیه بیماریهای دیگری است که روی سیستم عصبی تأثیر میگذارند؛ بنابراین مخصوصا اگر علائم فرد خفیف باشد، تشخیص علت اصلی بیماری زمانبر خواهد بود.
پارکینسون با دو دستهی اصلی علائم همراه است: ۱. علائمی که روی تواناییهای حرکتی فرد تأثیر میگذارند و به بُروز مشکلات حرکتی نظیر لرزش و سفت شدن عضلات منجر میشوند؛ ۲. علائم غیرحرکتی نظیر درد و ازدستدادن حس بویایی و زوال عقل هستند. فرد مبتلا ممکن است به تمام این علائم دچار نشود و نمیتوان پیشبینی کرد این علائم چقدر شدید خواهند بود یا اینکه سرعت وخامت آنها چگونه است.
افراد مبتلا به پارکینسون احتمالا متوجه می شوند که یوگا حتی می تواند به کنترل لرزش در برخی از اندام های آسیب دیده کمک کند.
واردآمدن ضربات مکرر به سر (مثلا در اثر تصادفهای مکرر یا برخی ورزشها)
برخی از افراد سال ها قبل از ابتلا به پارکینسون این علائم را نشان می دهند و برخی پس از آن نیز بروز می کنند.